long and beige

Od tygodnia marzyłam o spódnicy, która posiada „język”. I oto jest! Nigdy, nigdy bym się nie spodziewała, że znajdę to cudo u sklepie bezcłowym… Oj, długo się zastanawiałam czy wziąć tą beżowa czy może raczej, jak to określiła przemiła sprzedawczyni, „w kolorze morskim”…? Stanęło na beżowej, bo przypomniałam sobie, że moja babcia ma niebieską spódnicę, którą bawiłam się gdy byłam mała i podwijałam ją sobie, żeby z przodu była krótka, a z tyłu długa. Mam nadzieję, że uda mi się ją pokazać w przyszłym tygodniu, ale nie obiecuję, bo jadę na biwak (jak to brzmi: biwak, co to jest?!).  

/Since last week I have been dreaming of skit with „tongue”. And there it is! I’ve never, never thought I could find such lovely suit in duty-free shop. I wondered whether to take the beige or rather, as determined by the lovely saleswoman, "in the color of the sea" one…? I decided to take beige one, because I remembered that my grandma has amazing blue skirt. I played with it when I was a child. I hope I’ll show you it next week, but I don’t promise cause I set off for a camp!/

Jedyne co mnie smuci, to to, że nie byłam pierwszą, która pokazała taką spódnicę. Od jakiegoś czasu Internet i blogi modowe aż huczą o takich ciuszkach (zwiewne, asymetryczne, najczęściej spódnice albo sukienki). Jest to kolejny trend, któremu dałam się ponieść, ale chyba na tym polega moda?

/There’s just one thing I’m afraid of. I’m not first who shows skirt like that. The Internet is full of bloggers who wear long, flowing skirts. I wear them too, but perhaps this is a fashion?/ 

/skirt: no name, top: Tally Weijl, bag: my grandma's, shoes: no name/

photos: my brother