Friday, December 28, 2012

in grandma's warbrobe


Nie wiem, czy widać, ale poniższy żakiecik, tak jak i śnieżnobiała bluzkę wykopałam z babcinej szafy... Uwielbiam, kiedy wpadam do babci po "coś", zaglądam do szafy i oto jest! "Coś", co przykuwa moją uwagę i co mam ochotę wrzucić do swojej szafy. Jak zareagowałyby na to moje koleżanki, które ubierają się w "modnych sieciówkach", a najlepiej odnalazłyby się w pierwszym rzędzie pokazu Chanel. Chyba popukałyby się w czoło i zapytały czy serio, albo czy jestem normalna, kto to widział ubierać się w ciuchy babci.
/I do not know if you can see, but the following jacket, as well as crisp white blouse with grandma's wardrobe dug ... I love it when I look into granny's wardrobe and here it is! "Something," which catches my attention and what I want to throw into my wardrobe. How they would react to my friend, who dress in "trendy shops" and best they'd like to watch in the first row Chanel fashionshow. I think they would asked if I'm serious, or if I was a normal person who saw this dress in clothes grandmother./

/jacket: my grandma's, T-shirt: noname, leggins: Allegro.pl, neckless: House/

Można by zadać pytanie, kto jest bardziej kreatywny? Ja, szperająca w lumpach, szafach mamy i babci, koleżanek, strychach i wyszukująca perełki, czy one, które ubierają się tak samo jak stylistki ubierają manekiny w gazetach? Uważam, że zdecydowanie bardziej kreatywne jest znaleźć coś czego nikt, nigdy nie będzie miał. Tylko to, co masz TY i NIKT inny. Oryginalne. Unikatowe. Piękne. Jedyne w swoim rodzaju. Tak to jest to, co lubię!
/One could ask the question, who is more creative? I am, browsing a second-hands, mother and grandmother's closets, attics and looking up pearls, whether they have the same dress as the stylist dressed mannequins in the newspapers? I believe that much more creative to find something that no one will ever have. Just what have YOU and NO ONE else. Original. Unique. Beautiful. One of a kind. So this is what I like!/


Tuesday, December 25, 2012

... and there it is!


Taka ilość kolorowych paczek wypchanych pięknymi rzeczami, przepełnionych słodkościami nie gwarantuje zadowolenia z ich zawartości. Pamiętam, zawszę bałam się otwierać paczki, rozdzierać papier przy wszystkich. Wiedziałam, że cała rodzina wpatruje się w moją twarz usilnie próbując znaleźć na niej oznaki zadowolenia, zmieszania, albo braku satysfakcji. Czułam się wtedy, nadal się czuję, bardzo spięta. Jestem świadoma, że mimo moich jakże wielkich umiejętności aktorskich nie będę w stania dostatecznie dobrze udawać, że coś mi się podoba jeśli tak nie jest. Nie ma mowy o okazywaniu jakiegoś zdegustowania prezentem, bo przecież nie chcę nikogo urazić. Proces otwierania upominków zawsze, przy każdej okazji wygląda tak samo: być w "ciężkim szoku", że w ogóle dostałam paczkę, w podnieceniu otwierać (rozrywać) kolorową torbę(papier), uśmiechnąć się, wydać z siebie okrzyk zachwytu i zastanowić się czy mi się rzeczywiście podoba. Niezawodne!
/That amount of colored packs stuffed with beautiful things, filled with sweets does not guarantee satisfaction with their content. I remember I always was afraid to open the package, tear the paper at all. I knew that the whole family staring at my face hard trying to find on it signs of pleasure, confusion, or lack of satisfaction. I felt like if I'm still very tense. I am aware that despite how great my acting skills I would not be become well enough to pretend that I like something if it is not. I don't want to offend anyone. The process of opening gifts always, at every opportunity is the same: to be in "severe shock" that even got a package, opening  in the excitement (tear) colored bag (paper), smile, give a shout of delight and wonder if I actually like. Reliable!/




W tym roku jestem bardzo zadowolona, bo wszystkie prezenty przypadły mi do gustu. Począwszy od blendera, któremu nie robiłam zdjęć (ale chyba nie wytrzymam, bo bardzo, bardzo się cieszę), przez książkę Cesara Millana (jestem jego szczerą fanką i jakby ktoś zdobył jego numer telefonu to niech mi go podrzuci!), po szalik w piękną, burgundową kratę, na którego widok babcia: "O koc dostałaś? ...Czy co to jest?" (dodam tylko, że mi się podoba i już wiem gdzie i kiedy go założę). Kalendarz z końmi to dowód na to, że rodzice wspierają mnie w mojej "końskiej" pasji. Czegóż więcej chcieć? Lakier do paznokci z kolorowymi drobinkami pokazuję chyba setny raz, ale nic nie poradzę, że autentycznie z w nim zakochałam i mimo tego, że półeczka w lodówce ugina się od moich lakierów, to mogłabym malować paznokcie na okrągła tym lakierem. Oczywiście mogłabym pisać o świątecznej magii, ale o tym było w ostatnich postach, ale dobrze się orientuję, że prezenty i Święty Mikołaj to nie wszystko!

PS. Korzystając z okazji, WESOŁYCH ŚWIĄT KOCHANI, DZIĘKUJĘ ZA TO, ŻE CZYTACIE TO CO NAPISZĘ I KOMENTUJECIE - TO BARDZO DLA MNIE WAŻNE! 

/This year, I am very happy because all the gifts I like_. Starting from the blender which I did not picture (but I can not stand because I'm really happy), Cesar Millan's book (I'm a fan of his and if someone got his phone number let me toss it!), and a beautiful scarf burgundy plaid at the sight of my grandmother: "Did you get a blanket? ... or what is it?" (I'll just add that I like it and I know where and when I will wear it). Calendar of horses is proof that parents support me in my "horse" passion. What more could I want? Nail polish with colored flecks I show probably the hundredth time, but I can not help that genuinely fell in love with him, and despite the fact that the shelf in the refrigerator deflects from my nail polishes, it could paint the nails round by it. Of course, I could write about the magic of Christmas, but this was about the last post, but I know well that gifts and Santa Claus aren't everything!

PS. Taking this opportunity, MERRY CHRISTMAS DARLING, THANK YOU A LOT FOR FOLLOWERS AND COMENTS UNDER MY POSTS - THAT'S VERY IMPORTANT FOR ME!/



Wow! Geniusze!/Genius!

Tuesday, December 18, 2012

white flakes

Uff! Wreszcie się z nimi uporałam. Nie było łatwo. Z każdą chwilą, z każdym kolejnym sklepem podobają mi się coraz to nowe, coraz to droższe rzeczy. Prezenty, bo to o nich mowa. Przerobiłam już wszystko od ubrań, po personalizowane świeczki. Te ostatnie, przyznaję, bezsens, ale musiałam być naprawdę zdesperowana... Mam już wszystkie i czuję się świetnie. Jestem pewna, nie nie jestem, że im się spodobają. Pamiętam jak kilka lat temu robiłam rodzinie prezenty po raz pierwszy. Kupiłam aniołka, krem na zmarszczki, aniołka dla zdrowia i zabawkę dla brata. Pieniądze "pożyczyli mi na wieczne nie oddanie" moi rodzice, a że niby byłam wyjątkowo grzeczna i moje kieszonkowe może być w tym miesiącu nieco wyższe. Szczęśliwa jedenastolatka pobiegła do sklepu i kupiła, to co w jej mniemaniu miał się podobać. Sęk w tym, że nie czuję jakby im się to podobało. Nie wiem dlaczego. Jestem pewna, że nie chcieli mnie urazić. Wydaje mi się, iż nie do końca skumali, że to ODE MNIE. Ale spowodowało to trwały uraz w mojej psychice i od tamtego czasu nie robię prezentów, do tego roku. Myślę, że już rozumiecie, dlaczego o tym wspominam i dlaczego to dla mnie takie ważne. Teraz w niczym nie przypominają tamtych i mam nadzieję, że zrobią większą furorę niż kilka lat temu. Mój portfel świeci pustkami i nic nie zapowiada, żeby miał się w najbliższym czasie zapełnić, ale kto wie, może Mikołaj zechce mnie wspomóc finansowo.



/Uff! Finally I tackled them. It wasn't easy. With every moment, with every shop I like getting a new, more and more expensive things. Gifts, because we are talking about them. Remade everything from the clothes, the personalized candle. These last, I admit, nonsense, but I had to be really desperate ... I've had them all and I feel great. I'm sure I am not not that they like it. I remember a few years ago I made family gifts for the first time. I bought an angel, wrinkle cream, angel of health and toys for her brother. Money borrowed me my parents. Happy eleven-year ran to the store and bought, what in her opinion was to the best. The problem is that I don't feel as if they liked it. I do not know why. But, it did an injury sustained in my psyche, and since then I didn't do any gift, until this year. I think you understand now why I mention this, and why is so important for me. Now, in no way resemble those, and I hope they will do more sensation than a few years ago. My wallet was empty and the light is not predicted to have to fill in the near future, but who knows, maybe Santa Claus wants to help me financially./



/sweatshirt: sh, leggins: Allegro/
Od jakiegoś czasu moja ulubiona pomadka. Szczerze, jest beznadziejna i w ogóle niepomaga na spierzchnięte usta, ale jest różowa, pięknie pachnie i daję w miarę pożądamy kolor.
/For some time it's my favourite lipstick. Honestly it's useless, becaude it doesn't help for my dry lips. But it smells beautifully, it's pink and gives nice colour./


Kolacja... Chciałabym, żeby tak wyglądała.
/My dinner... I'd like to it looks like that./

Saturday, December 15, 2012

what are we waiting for?


Czekamy na nie niekiedy cały rok. Czekamy na czerwone ozdóbki, zielone gałązki jemioły, kolorowe bombki, białe (lub jak kto lubi kolorowe i grające) światełka, bały puch na ulicach. To wszystko kojarzy mam się ze Świętami. Kolędy, ciepły kominek, przy którym teraz siedzę, puchowe swetry, ciepłe skarpety czekam, czekam, czekam. I oto mamy połowę grudnia, śnieg, zimno i skarpety, ale za Chiny nie czuję Świąt! I ja się pytam, DLACZEGO?!
/We are waiting for it all year. Waiting for red decorations, green mistletoe, colorful baubles, white (of who wants colorful and playing) lights, snow on the streets. That's all means Christmas. Carols, warmy fireplace, jumpers, warm socks waiting, waiting, waiting. And there it is half of december, snow, cold and socks but I don's feel Christmas. WHY?!/


Najprzykrzejsze jest to, że z każdym rokiem jest mniej magii, a więcej pracy, przykrych obowiązków. mniej kolęd, światełek i ozdóbek. Z uśmiechem na twarzy wspominam przedszkole. Tam było jasne, że Mikołaj istnieje, że trzeba powycinać maleńkie aniołki i poprzyklejać je na przedszkolne okna. Już na początku grudnia opiekunki zmieniały dekoracje, ubieraliśmy choinkę, śpiewaliśmy, rozmawialiśmy o bożonarodzeniowych zwyczajach i o tym co to jest tradycja. Piękne!
/The worst of it is that every year there is less magic and more work, unpleasant duties. Less carols, lights and trimmings. With a smile on face I remember kindergarten. There was clear that Santa Claus exists, that you have to cut out tiny angels and put them on the windows. Already at the beginning of December nannies changing scenery, dressed Christmas tree, singing, talking about Christmas customs and what it is tradition. Lovely!/




Mam prawie szesnaście lat i przygotowania w niczym nie przypominają już przygotowań. Największe rozczarowanie budzą we mnie rodzice, którzy pogodzili się z tym, że Ada już wie, że Mikołaj nie istnieje. Co z tego?! Nadal chcę, żeby to Mikołaj przynosił mi prezenty, a nie rodzice. Jak byłam młodsza było zupełnie odwrotnie. Walczyłam ze wszystkimi i upierałam się, że pana M. nigdy nie było i nie ma! Co za głupota... Zawsze był i będzie! Szkoda tylko, że rodzice teraz tak twierdzą, a nie jak miałam 5 lat.
/I'm almost sixteen and preparing in no way resemble the preparation. The biggest disappointment awaken in me parents who accepted the fact that Ada knows that Santa doesn't exist. So what?! I still want to Santa Claus brought me presents, not the parents. When I was younger it was quite the opposite. I fought with everyone and insisted that Mr. M. had never been! What a stupid ... He always was and will be! It is a pity that parents say that now and when I was 5./


Moje obowiązki przedświąteczne rozszerzyły się o pieczenie ciast i pomaganie w kuchni. Cieszę się! I oto Ada wyciągająca z piekarnika trzy strucle makowe! W przyszłym tygodniu czeka mnie jeszcze keks, sernik i ryba po grecku. Ale kto wie CO tak naprawdę jeszcze mnie czeka?
/My duties have expanded of pre-Christmas baking cakes and helping in the kitchen. I am pleased! And there is Ada extracts from the oven three poppy seed strudel! Next week I will have to do fruitcake, cheesecake and fish. But who knows what really is still waiting for me?/